‘Wat kunnen we nog wél doen?’


Medewerkers van OKC de Iemenkorf vertellen hoe ze ‘hun’ kinderen op afstand hielpen

Lees verder

Marita en Herma werken bij de Iemenkorf in Almelo. Marita is spelagoog en Herma is groepsbegeleider. Dagelijks werken zij met kinderen die extra hulp nodig hebben. Bij elk kind dat naar de Iemenkorf gaat, staat de ontwikkeling centraal en elk kind krijgt maatwerk. Door het coronavirus moest ook de Iemenkorf dicht; een maatregel die heftig was voor zowel de kinderen en ouders, als voor Marita en Herma.

Hoe ging het op de Iemenkorf toen het coronavirus steeds dichterbij kwam?


Marita: “De weken voor de lockdown waren vreemd; ik kom door mijn werk op veel plekken en ik voelde de onrust. Maar niemand wist nog waar het naartoe zou gaan. Toen bekend werd dat de Iemenkorf dichtging, kwamen we als medewerkers bij elkaar. We zaten direct in de modus van ‘wat kunnen we nog wél doen?’”


Herma: “We waren vanaf het begin heel sterk in het bedenken van oplossingen. We dachten na wat we de kinderen thuis konden bieden. Ik vond het opvallend hoe creatief we waren en hoeveel ideeën we hadden.”

Wat deden jullie om de kinderen op afstand te helpen?

Herma: “We maakten filmpjes en die deelden we met ‘onze’ kinderen. Het was bijzonder om de inzet van iedereen te merken. Ik was zelfs een beetje emotioneel bij het zien van het eerste filmpje: een collega zat bij de kippen in de tuin en zong voor de kinderen het liedje ‘Boer wat zeg je van mijn kippen’. Het was voor de ouders en de kinderen zo belangrijk dat wij er ook op afstand voor hen waren en dat we onder de aandacht van de kinderen bleven.”


Marita: “Voor mij als spelagoog is het niet mogelijk om op afstand met de kinderen te spelen. Maar ik had veel telefonisch contact met ouders en gaf adviezen via mail. Ik wilde laten merken dat ik er voor hen ben.”


Herma: “Met de oudere kinderen konden we beeldbellen. Dat was fijn voor ze, want dan zagen ze een bekend gezicht. Met de ouders belden we zo vaak als het nodig was. Bij het ene gezin was dit wekelijks, maar als het nodig was, belden we meerdere keren per week. Ook hebben we kaartjes gestuurd naar de kinderen, en zaadjes die ze konden planten.”

Maakten jullie je zorgen om de kinderen?

Marita: “Ja, we hebben ons zeker zorgen gemaakt. Hun structuur valt ineens weg. Ouders die de zorg normaal gesproken maar nét aankunnen, hebben ineens de volledige zorg. We wilden er voor hen zijn en probeerden dat ook, maar het kan maar tot een bepaalde hoogte.”


Herma: “Bij sommige gezinnen is de situatie schrijnend geweest, omdat de zorg voor het kind te zwaar was. Je probeert door beeldbellen en telefonisch contact op de hoogte te blijven, maar je ontvangt niet alle signalen. Sommige ouders wilden het hoe dan ook volhouden, ook al konden ze eigenlijk niet meer. Deze gezinnen hadden we graag noodopvang willen bieden.”

In juni mochten de kinderen weer naar de Iemenkorf toe. Hoe was dat?

Marita: “De lach op hun gezichtjes was onbetaalbaar. Ik vond het bijna emotioneel om weer met hen te werken.” Herma: “Die blije gezichten bij het hek op die eerste dag, en de ouders die zo opgelucht waren; dat vergeet ik niet meer. Wij hebben als team heel veel respect en waardering voor alle ouders, om hoe ze het hebben gedaan.”

Hebben jullie iets geleerd door de coronasituatie?

Herma: “Een paar weken na de lockdown mochten we noodopvang bieden. Er waren maar weinig kinderen en het gebouw was bijna leeg; er waren dus veel minder prikkels dan normaal. Ik zag dat dit voor die kinderen erg goed was en dat zij grote stappen maakten in hun ontwikkeling. Daar zou ik graag iets mee willen doen. En heel praktisch: we hebben de digiborden goed leren gebruiken, omdat de situatie daarom vroeg. Nu zetten we het digibord vaker en meer methodisch in.”


Marita: “Ik realiseerde me in die periode hoe fijn deze plek is om te werken en hoe verknocht we zijn aan deze doelgroep. Ik heb ook veel steun ervaren, net als mijn collega’s. Onze regisseur Marga luisterde naar ons, we konden altijd bij haar terecht.”


Herma: “En we hebben echt veel e-mails naar haar gestuurd! Als je naar corona kijkt als een storm, dan was zij onze kapitein. We hielden richting dankzij haar.”

Like dit artikel | 27

Video
Delen

Uw naam

E-mail

Naam ontvanger

E-mail adres ontvanger

Uw bericht

Verstuur

Share

E-mail

Facebook

Twitter

LinkedIn

Contact

Verstuur

Aanmelden