De impact van corona op medewerkers van Ambulante Begeleiding School

Lees verder

‘Ondanks de fijne ervaring met beeldbellen, is fysiek contact voor de kinderen het beste’

Het coronavirus zorgde in de maand maart voor steeds meer maatregelen. Eerst leek het erop dat de scholen open mochten blijven, maar toch moesten ze vanaf 16 maart voor drie weken hun deuren sluiten. Een ingrijpende maatregel, ook voor leerlingen van het speciaal onderwijs en de medewerkers Ambulante Begeleiding School (ABS).

Marisol: “Een leerling kwam met haar moeder langs op de fiets om mij een bosje bloemen te brengen.”

Ester en Marisol werken allebei met leerlingen uit het speciaal onderwijs. Ester werkt op het Onderwijscentrum Het Roessingh (OCR) en Marisol bij De Huifkar. Daar geven ze ambulante begeleiding aan kinderen met een indicatie. Ester legt uit wat dit precies betekent: “Er zijn kinderen die tijdens een schooldag even moeten rusten. Of die op school verzorgd moeten worden of in de klas hulp nodig hebben. Daar zijn wij voor.” Marisol vult aan: “Er zijn ook kinderen met een korte spanningsboog of moeilijk gedrag. Als wij er zijn, kunnen we met deze leerling even de klas uit om ergens anders bij te komen.” Marisol vat het mooi samen en zegt: “Het doel is dat kinderen op het speciaal onderwijs een lesprogramma kunnen volgen en wij zijn er ter ondersteuning van de leerlingen die dit lastig vinden.”


Hoeveel kinderen ABS krijgen en voor hoeveel uur per dag of week, verschilt. Ester: “Sommige leerlingen hebben de hele dag een-op-eenbegeleiding nodig. Een van mijn cliënten is een meisje dat in een rolstoel zit en niet praat. Ik vertaal wat zij wil zeggen of nodig heeft.”

Samen lezen

In de aanloop naar de sluiting van de scholen vanwege het coronavirus, merkten Marisol en Ester al wat onrust bij de leerlingen. Ze vertellen dat sommige kinderen al voorbereid waren door hun ouders en andere kinderen haast niks wisten over corona. En toen de school dicht moest, zagen ze dat het ene kind dit beter oppakte dan het andere kind. Marisol: “Een van mijn cliënten, een jongentje uit Syrië, was heel bang. Ik ging daarom met hem beeldbellen. Hij kent mij, ik ben een bekend gezicht voor hem en kon hem daarom geruststellen.”


Marisol ging regelmatig beeldbellen met deze jongen, ook toen de school langer dan die drie weken dicht bleef. “Ik ging met hem lezen; zo kon hij werken aan zijn leesvaardigheid. Vaak las hij mij een boekje voor. Maar soms gingen we ook alleen maar praten. Zo kon hij zijn verhaal kwijt.”

Warm hart

Marisol merkte dat beeldbellen ook voor een paar andere leerlingen werkte, maar dat haar werk over het algemeen stillag. En ook Ester merkte dat. “De leerkracht belde de kinderen en gaf aan mij door hoe het met ze ging. Zo kon ik het wekelijks bijhouden. Veel meer kon ik niet doen”, vertelt ze.


Ester en Marisol vertellen dat zij en hun collega’s graag vervangend werk wilden doen, om zo toch iets te kunnen betekenen voor de cliënten en de organisatie. Ze vinden het jammer dat er maar een paar uit hun team op een andere plek aan de slag mochten.


Maar ook al kregen zij geen ander werk en konden ze hun eigen werk niet op de ‘oude manier’ doen; creatief werden ze wel. Marisol: “We hebben als ABS-team een kaart gestuurd naar onze cliënten. Daarop stond de tekst ‘Ik draag jou een warm hart toe’.” En Ester vertelt: “Ik heb een tasje met wat cadeautjes naar een leerling gebracht die jarig was.” De twee zijn ook dankbaar voor de warme gebaren die zij van collega’s en leerlingen kregen. “Een leerling kwam met haar moeder langs op de fiets om mij een bosje bloemen te brengen”, vertelt Marisol enthousiast. En ook waren ze blij verrast door de Pluim van De Twentse Zorgcentra.

Ester: “Ik heb een tasje met wat cadeautjes naar een leerling gebracht die jarig was.”

Een normaal ritme

Op 11 mei mochten leerlingen van het basisonderwijs weer naar school. Ook de kinderen van het OCR en De Huifkar. Vanwege de veiligheid bleven in het begin de meest kwetsbare leerlingen nog thuis. De andere leerlingen kwamen in kleine groepjes bij elkaar, met alleen de leerkracht en de klassenassistent. Na nog een aantal weken mocht ook Ester weer aan de slag. “Ik vond het heerlijk om weer te werken,” vertelt ze vrolijk. “Het was zo fijn om de kinderen zo blij te zien. Ze kregen weer een normaal ritme en dat is erg belangrijk.”


Marisol blijft voorlopig vanuit huis werken omdat ze vanwege een chronische ziekte tot de risicogroep behoort. Ze hoopt over een tijdje haar werkzaamheden op school weer op te kunnen pakken. Marisol: “Ondanks de fijne ervaring met beeldbellen voor sommige cliënten, is fysiek contact voor de kinderen het beste. Ze hebben dat nodig.”

Like dit artikel | 151

Video
Delen

Uw naam

E-mail

Naam ontvanger

E-mail adres ontvanger

Uw bericht

Verstuur

Share

E-mail

Facebook

Twitter

LinkedIn

Contact

Verstuur

Aanmelden