Brand

Natalya en Irma hadden nachtdienst in de woning waar de brand uitbrak. Als alle bewoners naar bed zijn, horen ze plotseling het brandalarm. Hoewel hun eerste reactie is dat het wel een loos alarm zal zijn, is binnen een paar tellen duidelijk dat het menens is. En goed ook. Ze rennen naar de kamers van de bewoners. De vlammen laaien op en de gang staat al vol rook. Ondertussen heeft Natalya via de portofoon contact met de mensen achter het uitluistersysteem. Sara is  samen met Bianca op de fiets bezig met de ronde over het terrein. Zodra ze het bericht over de brand horen, gaan ook zij naar de woning. Met minimaal overleg loopt de samenwerking gesmeerd. Sara trekt op met Natalya; Bianca sluit aan bij Irma. Twee aan twee werken ze door om alle bewoners naar buiten te krijgen. Dat lukt binnen drie minuten; al voordat de brandweer arriveert, is iedereen in veiligheid gebracht. Hoewel de dames op het moment van de brand snel en adequaat hebben gehandeld, was de impact groot. Sara: “Pas een paar dagen na de brand drong het tot me door dat de situatie best gevaarlijk was. Ik heb er ook een tijdje last van gehad.” De dagen na de brand zijn de dames gewoon weer aan het werk gegaan. Calamiteiten horen er immers gewoon bij? Nu ze terugkijken, beseffen ze dat het helemaal niet gewoon is. Je eigen leven inzetten om bewoners te redden, is geen dagelijkse kost.