Het leek een gewone nachtdienst te worden. Misschien wat meer onrust bij de bewoners, maar verder geen bijzonderheden. Rond 23 uur was al het gewone echter in één keer verdwenen.

 

Lees verder

Brand

Natalya en Irma hadden nachtdienst in de woning waar de brand uitbrak. Als alle bewoners naar bed zijn, horen ze plotseling het brandalarm. Hoewel hun eerste reactie is dat het wel een loos alarm zal zijn, is binnen een paar tellen duidelijk dat het menens is. En goed ook. Ze rennen naar de kamers van de bewoners. De vlammen laaien op en de gang staat al vol rook. Ondertussen heeft Natalya via de portofoon contact met de mensen achter het uitluistersysteem. Sara is  samen met Bianca op de fiets bezig met de ronde over het terrein. Zodra ze het bericht over de brand horen, gaan ook zij naar de woning. Met minimaal overleg loopt de samenwerking gesmeerd. Sara trekt op met Natalya; Bianca sluit aan bij Irma. Twee aan twee werken ze door om alle bewoners naar buiten te krijgen. Dat lukt binnen drie minuten; al voordat de brandweer arriveert, is iedereen in veiligheid gebracht. Hoewel de dames op het moment van de brand snel en adequaat hebben gehandeld, was de impact groot. Sara: “Pas een paar dagen na de brand drong het tot me door dat de situatie best gevaarlijk was. Ik heb er ook een tijdje last van gehad.” De dagen na de brand zijn de dames gewoon weer aan het werk gegaan. Calamiteiten horen er immers gewoon bij? Nu ze terugkijken, beseffen ze dat het helemaal niet gewoon is. Je eigen leven inzetten om bewoners te redden, is geen dagelijkse kost.

Nachtdienst

Al pratend wordt er ook meer duidelijk over het werken in de nachtdienst. Iedere nacht zijn er op de LosserHof acht mensen die de nachtdienst draaien. Allereerst de twee mensen op de groep waar de brand uitbrak; dit is de enige groep waar de hele nacht twee mensen van de nachtdienst aanwezig zijn. Daarnaast zitten er twee mensen achter het uitluistersysteem en de beeldschermen op de Meander. En tot slot zijn er vier mensen die op de fiets de ronde doen over het terrein. De dames geven aan dat het werken in de nachtdienst veel verantwoordelijkheden met zich meebrengt. “Met acht personen zijn we verantwoordelijk voor zo’n 360 bewoners. We moeten dus ook van heel veel ziektes en aandoeningen de symptomen kennen. En via beeld of geluid analyseren of er iets aan de hand is.” Sara legt dit uit met een voorbeeld: “Epilepsie kan zich op verschillende manieren uiten. De stuiptrekkingen zijn bekend, maar het kan ook door stil te liggen. Dat moet je dan wel op het scherm kunnen herkennen.” Ook Natalya heeft een voorbeeld: “Als je iemand hoort hoesten, moet je goed opletten. Soms klinkt overgeven namelijk net als hoesten. Als dat het geval is, moet je ernaartoe.” De veelzijdigheid maakt het werken in de nachtdienst echter ook interessant.

Erepenning

Een paar maanden na de brand werden Natalya, Sara, Bianca en Irma uitgenodigd voor de nieuwjaarsreceptie van Losser. Hun aanwezigheid was gewenst, want ze zouden bedankt worden voor hun optreden tijdens de brand. Wat ze echter niet wisten, was dat het bedankje niet alleen bestond uit een bos bloemen, maar ook uit een nationale erepenning. De burgemeester van Losser reikte de Erepenning Menslievend Hulpbetoon uit. Deze erepenning wordt verleend aan ‘hen die een menslievende daad hebben verricht die de kenmerken draagt van moed, beleid en zelfopoffering’. Het is een eervolle onderscheiding, die jaarlijks maar aan zo’n twintig mensen wordt uitgereikt. Zonder hun medeweten was de familie van de vier collega’s uitgenodigd om bij de uitreiking aanwezig te zijn. Dat maakte de verrassing des te groter. Toch blijven ze bescheiden: “Er zijn veel meer mensen die hebben geholpen, zelfs mensen die zijn teruggekomen terwijl ze geen dienst hadden. Maar natuurlijk zijn we blij met deze waardering!”

Like dit artikel | 14

Video
Delen

Uw naam

E-mail

Naam ontvanger

E-mail adres ontvanger

Uw bericht

Verstuur

Share

E-mail

Facebook

Twitter

LinkedIn

Contact

Verstuur

Aanmelden