lees verder

Het is juni 2015. De telefoon gaat. Nieuwsgierig nemen we op en luisteren naar de vraag. Of beter gezegd: mededeling. Een crisisopname: Samantha komt bij ons wonen. Zonder dat we het weten, betekent dit de start van een lange weg met ups-and-downs.

Welkom
Daar is ze dan. Samantha wordt voorgereden door de begeleiding van de andere instelling. Ze nemen afscheid en Samantha wordt als crisis geplaatst bij Rondweg 34. Samantha krijgt geen normale kamer, maar gaat naar de crisiskamer. Geen leuke kamer, maar wel veilig; een afzonderingsruimte die volledig prikkelarm is gemaakt. Vanuit hier wordt Samantha de eerste weken begeleid vanuit een 2 op 1 situatie. Wel gezellig, maar niet wenselijk.

Boos
We begeleiden Samantha niet alleen binnenshuis, maar ook daarbuiten. Het kan toch niet zo zijn dat Samantha de rest van haar leven in een crisiskamer zit? Af en toe maken we een wandelingetje over het terrein. Soms gaat het goed, soms niet. Dan schreeuwt ze, wordt ze boos, loopt ze weg of laat ze agressief gedrag zien. De andere mensen op het terrein schrikken ervan. Wie is dit? En waarom gedraagt ze zich zo vijandig? Het waarom weten we niet. Maar we kunnen ons niet voorstellen dat dit het enige gedrag is dat Samantha in huis heeft. We nemen ons voor op zoek te gaan naar haar andere kant.

Dagbesteding
Met veel geduld winnen we langzaam maar zeker het vertrouwen van Samantha. Na een tijdje is ze zoveel rustiger geworden dat we beginnen met dagbesteding. In eerste instantie 3 keer in de week 1 uur. Samantha geniet ervan, ook al moet ze eraan wennen dat ze dan met andere mensen te maken heeft. Toch doet het haar goed, en langzaam breiden we uit. Inmiddels werkt ze 5 dagen in de week, ’s ochtends een uur en ’s middags een uur. Ze doet productiewerk, ze is creatief bezig en ze wandelt met Jan*. Vanaf volgende maand is er zelfs uitbreiding naar 4 uur per dag!


Appartement
En woont ze dan nog steeds in de afzonderingsruimte? Nee, dat zouden we haast vergeten. Toen Samantha langzamerhand wat rustiger werd, heeft ze hier aan de Rondweg haar eigen appartement gekregen. En wat is ze daar blij mee! Ook in haar appartement is niet alles heel gebleven, maar toch hebben we doorgezet, ervan overtuigd dat dit haar kwaliteit van leven zou verbeteren. En dat bleek inderdaad zo te zijn.


* Inmiddels is Jan overleden. Er wordt nu gezocht naar een alternatieve bezigheid voor Samantha.

Familie
Wat ook bijdraagt aan de kwaliteit van leven van Samantha, is het contact met haar familie. Samantha spreekt haar moeder en haar zus regelmatig. Dat is niet altijd zo geweest, maar ook dat hebben we langzaam weer opgebouwd. Haar moeder zei laatst tegen ons: “Ik ben zo blij dat het hier goed gaat met Samantha. We komen heel graag op Rondweg 34, we voelen ons erg welkom en weten dat er goed voor Samantha gezorgd wordt”. Het doet ons goed om dat te horen!

Positief in het nieuws
Zo goed, dat we vonden dat Samantha wel eens positief in het nieuws gebracht mocht worden. Bij deze is dat gelukt! We zijn er nog lang niet, maar we zijn ervan overtuigd dat we met Samantha op de goede weg zitten en dat ze de komende tijd nog veel bij kan leren. Dat wil ze trouwens ook. Ze kan haar eigen doelen onder woorden brengen: minder boos worden, vaker van het terrein af mogen en meer gaan werken. Goede doelen, waarbij we haar graag ondersteunen! Samantha, ook jij mag er zijn!

Video
Delen

Uw naam

E-mail

Naam ontvanger

E-mail adres ontvanger

Uw bericht

Verstuur

Share

E-mail

Facebook

Twitter

LinkedIn

Contact

Verstuur

Aanmelden