Zoals bij iedere editie van de Dichtbij, stel ik het schrijven van het voorwoord tot het allerlaatste moment uit. Kan nog wel, denk ik dan. Stel dat er nog iets gebeurt waar ik over wil schrijven. Of, wanneer ik wel op tijd begin, het nieuws al weer oud is op het moment van verschijnen.

Maar nu had ik gewoon weken eerder kunnen beginnen. Want ik had allang een onderwerp in mijn hoofd. Ik wilde vertellen dat het alweer het tiende nummer van Dichtbij is. Het tiende! Hoe kan dat, denk ik? Waar is de tijd gebleven? Ik herinner me namelijk nog als de dag van gisteren het eerste nummer. Spannend was dat, want hoe zou men het vinden? Werd het papier niet gemist? En hadden we wel de juiste rubrieken, informatie en tone-of-voice te pakken?

Nu, tien (!) nummers later, blijft het spannend. Maar ook nog net zo leuk als in het begin. We hebben dan ook weer fantastische verhalen mogen ophalen. Bij cliënten, vertegenwoordigers en medewerkers. Dank jullie wel daarvoor!

Ik wens jullie heel veel lees- en kijkplezier.

Met vriendelijke groet,

Hoofdredacteur