Een ander belangrijk aandachtspunt is om te kijken of jouw optreden hechtingsbelemmerend of hechtingsbevorderend is. In termen van Triple-C: of er sprake is van een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie. Aan de Ulenkateweg wordt onder andere hier invulling aan gegeven door bewoners zo min mogelijk af te zonderen. Bij een escalatie wordt een bewoner niet meer automatisch uit de situatie gehaald en op zijn kamer gezet. Er wordt eerst gekeken of de begeleider samen met de bewoner kan ontdekken wat er aan de hand is en hoe de rust teruggevonden kan worden. Er wordt geprobeerd aan te sluiten bij de behoefte van de bewoner.
Tenslotte is het van belang dat alle medewerkers van een groep de dingen op dezelfde manier doen om daardoor herkenbaar, betrouwbaar en voorspelbaar te zijn voor de bewoners. Bijvoorbeeld het wakker maken van de bewoners ’s ochtends vroeg of het welkom heten van de bewoners bij thuiskomst. Het lijkt zo klein en onbelangrijk, maar aan de Ulenkateweg is gebleken dat de bewoners erg gebaat zijn bij duidelijkheid. In dit geval betekent dat: hetzelfde gedrag in dezelfde situatie, ook als de begeleider iemand anders is. Ook dat gaat niet vanzelf, maar kan bereikt worden door een duidelijke daginvulling te maken en je er allemaal aan te houden.
Anne en Sandra zijn het erover eens dat Triple-C bijdraagt aan een Goed Leven voor de cliënt. Anne: voorheen schreef ik voor de cliënt een afbouwplan MofM (middel of maatregel) en werd de afbouw MofM als een doel op zich gezien. Nu is dat een bijeffect van het toewerken naar een menswaardig bestaan en het aansluiten bij onderliggende behoeften… Sandra: ik weet nu niet meer waarom we vroeger zoveel dingen deden zonder de bewoners erbij te betrekken. Samen Leven is veel leuker.
Sandra Punte (persoonlijk begeleider) en Anne IJland (gedragskundige) leggen uit dat dit één van de uitgangspunten van Ulenkateweg 27 is sinds er gewerkt wordt met Triple-C.
