Zomaar een paar citaten uit de driehoek rondom Ruth Bakker*. In januari was haar gesprek in het kader van ‘Mijn Leven’. Een breed gezelschap zat aan tafel. Behalve de PB-er en begeleider waren ook de arts, gedragskundige, ergotherapeut en een afvaardiging van dagbesteding aanwezig. En uiteraard broer Arjen, namens Ruth en namens de familie. Daar zat iedereen dan, in afwachting van wat komen ging. Want ja, een nieuw systeem is geïmplementeerd, maar er wordt vooral ingezet op een nieuwe manier van werken en van gesprekken voeren. Maar hoe dan?
Daar wil Arjen wel iets over zeggen. “Meestal werd er bij de oude POP-gesprekken begonnen met allerlei formulieren die ingevuld moesten worden, maar deze keer was de eerste vraag: “Hoe gaat het met Ruth?”. Het hele gesprek had een andere insteek; meer vanuit de cliënt en minder vanuit de organisatie. De familie werd als eerste aan het woord gelaten.” Wat Arjen betreft een goede zaak! En tevens een goed voorbeeld. Want nog niet iedereen voert op deze manier het gesprek. Dat vinden de anderen niet zo vreemd. Het voelt toch wat onwennig om de vaste en vertrouwde structuur los te laten en het gesprek open in te gaan. Toch is iedereen het er over eens dat dit wel past bij de bedoeling van ‘Mijn Leven’. Op deze manier gaat het gesprek écht over het leven van de cliënt. En na het gesprek? Dan moet er toch nog een rapportage komen? Ja, dat klopt.
Maar daar waren de betrokkenen duidelijk over: rapporteren in ‘Mijn Leven’ is heel makkelijk. Je moet eerst natuurlijk even zoeken waar je wat neer moet zetten, maar dat wijst zich eigenlijk vanzelf. En je kunt altijd nog de instructies raadplegen.
Ook Kirsten, de begeleider van dagbesteding, is enthousiast. Als er bij één van de deelnemers thuis iets bijzonders is geweest, is dat te lezen in ‘Mijn Leven’. Vroeger was er een mondelinge overdracht of overdracht via bestandjes op de O-schijf, maar dit is veel makkelijker. De onderlinge communicatie tussen wonen en dagbesteding is door ‘Mijn Leven’ verbeterd.
En de familie dan? Die kan nu toch ook meelezen? Ja, als de cliëntvertegenwoordiger toestemming geeft, wordt informatie uit ‘Mijn Leven’ zichtbaar in Caren. Dit wordt gezien als een positieve ontwikkeling, al levert het ook nog wel de nodige vragen op. Het is bijvoorbeeld niet duidelijk welke onderdelen uit ‘Mijn Leven’ wél zichtbaar worden in Caren en welke níet. Zowel de familie als de medewerkers willen dit graag weten. Verder wordt het steeds belangrijker om in rapportages de goede woorden te kiezen. Dat moest natuurlijk altijd al, maar als je weet dat anderen meekijken, ga je hier toch anders mee om. Ondanks deze aandachtspunten zijn alle betrokkenen het er over eens dat het gebruik van Caren zowel voor familie als voor medewerkers toegevoegde waarde heeft. De onderlinge communicatie wordt verbeterd en iedereen is beter op de hoogte.
Tot slot de vraag of er nog tips zijn. Die zijn er! Begin het gesprek bij de cliënt en de familie, want dat is waar het om gaat. En maak daarna allemaal gebruik van hetzelfde systeem, dan ben je beter op de hoogte. Is dat nou niet mooi? Dat is precies de bedoeling van ‘Mijn Leven’!
