Column Sandra Abbink: Een verhaal uit de praktijk

COLUMNIST SANDRA ABBINK AAN HET WOORD:

Een verhaal uit de praktijk over Ambulante Ondersteuning

“Gezinshulpverlener Koos, van Hulp aan Huis, heeft ons veel geleerd over de mogelijkheden en ook de beperkingen van Freek. Vooral het verdriet dat wij als gezin daarbij hadden, maar waar nooit ruimte voor was, kreeg een plekje.”
LEES HET VERHAAL

Hulp aan Huis

Intensieve
Ambulante
Gezinsbehandeling
WAAROM HULP AAN HUIS

Sandra Abbink

Sinds 2003 werk ik bij De Twentse Zorgcentra. Sinds 2013 ben ik werkzaam als trajectbegeleider/zorgbemiddelaar.

OVER SANDRA ABBINK

“In 2009 begon Annelies toch heel heftig te puberen en was er continue strijd met haar. Meestal ging dit over Freek en alle aandacht die Freek kreeg.”

Bij De Twentse Zorgcentra zijn we van vele markten thuis. Als je op onze website kijkt, kun je zien hoeveel locaties en diensten we aanbieden. Elke locatie en elk onderdeel heeft z’n eigen mooie kanten en specialisaties. Naast al deze zichtbare locaties, zijn er ook mensen aan het werk bij De Twentse Zorgcentra die wat minder zichtbaar zijn.

Ambulante dienstverlening is zo’n afdeling. Binnen De Twentse Zorgcentra werken er in heel regio Twente hulpverleners die mensen thuis ondersteunen, verzorgen of behandelen. Ook tref je ze op scholen om leerlingen te ondersteunen die met een extra zetje wel mee kunnen komen. Je herkent ze niet, deze mensen. Ze doen soms onzichtbaar werk maar boeken soms de grootste resultaten.

Februari 2015, ik heb een afspraak bij de familie van Dalen*. Zij hebben twee kinderen, Annelies van 17 en Freek van 14. Freek heeft een verstandelijke beperking en de familie van Dalen wil zich graag oriënteren op woonmogelijkheden in de toekomst.

Met alleen de informatie over waar ik moet zijn en de reden van gesprek, bel ik bij ze aan. Wanneer ik zit, begint moeder te vertellen:

Toen Freek een klein peutertje was, hadden wij al in de gaten dat zijn ontwikkeling anders liep dan die van Annelies. Hij was bijna twee jaar oud en deed helemaal geen poging om te gaan lopen. Schuiven op z’n kont kon ie wel en ook het zitten was geen probleem, maar lopen stond nog niet op z’n actielijst…

Ook praatte Freek helemaal nog niet. Ja, hij maakte wel geluid en brabbelde wel, maar we konden er geen tabak van maken. Het consultatiebureau deelde onze mening en gaf ook aan dat ze zich wel wat zorgen maakten over de ontwikkeling van Freek. Zij hebben ons doorverwezen naar het Integrale Vroeghulp Team voor onderzoek.

TERUG LEES VERDER

Het heeft nog wel even geduurd voordat we een afspraak hebben gemaakt, want we zagen er als een berg tegenop! Maar goed, uiteindelijk is er iemand bij ons thuis geweest en hebben ze Freek onderzocht. Hij was eigenlijk nog wat te jong om een diagnose te stellen, maar dat er een ontwikkelingsachterstand was, dat was wel helder. Freek is toen twee dagen in de week naar het medisch kinderdag verblijf van de Iemenkorf gegaan. Vanaf dat moment zag je hem grote sprongen vooruit maken, hij had het er naar zijn zin en ontwikkelde zich goed. Ook werd er uiteindelijk de diagnose van een verstandelijke beperking gesteld. Niet veel later, was er het vermoeden dat Freek het Angelmansyndroom had. Hij kreeg vaker epileptische toevallen en had nog wat meer kenmerken. Uiteindelijk is dat ook vastgesteld, nadat we een hele medische molen zijn doorgegaan.”

Al gauw werd de verzorging thuis wel zwaar en hebben wij hiervoor hulp gevraagd. Via de Iemenkorf werden wij verwezen naar ambulante hulp en kregen wij Jannie bij ons thuis.

Jannie werkt bij Ondersteuning aan Huis en kwam ons helpen bij de dagelijkse verzorging en leerde ons omgaan met de slikproblemen die er waren. Ook was Jannie een hele fijne gesprekspartner voor ons.

In 2009 begon Annelies toch heel heftig te puberen en was er continue strijd met haar. Meestal ging dit over Freek en alle aandacht die Freek kreeg. Via Jannie is er toen een gezinshulpverlener (Koos) van Hulp aan Huis bij ons gekomen. Hij heeft met ons als gezin aan tafel gezeten en veel gepraat. Hij heeft Annelies, maar ook ons, veel geleerd over de mogelijkheden en ook de beperkingen van Freek. Vooral het verdriet dat wij als gezin daarbij hadden, maar waar nooit ruimte voor was, kreeg een plekje. We leerden dat we verdrietig en boos mochten zijn, maar vooral leerden we waar we energie uithalen en wat ons als gezin juist zo sterk maakt. Ik weet wel zeker, dat wanneer Koos er niet was geweest, het helemaal mis zou zijn gelopen.
TERUG LEES VERDER

“Uiteindelijk heeft hij ons geholpen om met familie en vrienden in gesprek te gaan. Om wat meer begrip te vragen voor onze situatie. Dat heeft heel veel mooie dingen opgeleverd.”

We waren allemaal boos op Freek maar durfden dat niet uit te spreken en wisten niet hoe we er mee om moesten gaan, we hielden ook zoveel van hem. Ik had zelf een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel en het voelde als ‘mislukken’ wanneer ik hem zelf de zorg niet kon bieden. En dan kon ik ook nog eens de grillen van mijn puberdochter niet aan…

Uiteindelijk heeft Koos ons ook nog geholpen om met familie en vrienden in gesprek te gaan.

“…het voelde als ‘mislukken’wanneer ik hem zelf de zorg niet kon bieden.”

*Vanwege privacy redenen zijn de namen van de familie in
dit artikel gefingeerd en is de fotografie in scène gezet.

Om wat meer begrip te vragen voor onze situatie en dat heeft eigenlijk heel veel mooie dingen opgeleverd, waardoor we het de laatste jaren zonder al te veel hulp kunnen doen.

Freek gaat om het weekend logeren en overdag naar dagbesteding. Annelies is een jonge, frisse meid die druk is met school, vriendjes en geld uitgeven, precies zoals het hoort bij zo’n leeftijd. Dus wij zijn heel blij met alle hulp die we gehad hebben en dit is een nieuw moment om hulp te vragen… Welke woonmogelijkheden zijn er voor Freek bij jullie?

Zomaar een verhaal uit de praktijk. Zomaar een moeder die ‘eventjes’ haar verhaal met ons deelt. Alle namen zijn gefingeerd, maar de situatie is een echte.

Wat een mooi werk mogen wij toch doen en wat een bijzondere verhalen mogen we meemaken. Kippenvel krijg ik wanneer ouders vertellen dat hulpverleners zo’n impact hebben gehad op hun leven en met een klein beetje hulp, zoveel konden bijdragen. Dankbaar.
TERUG LEES VERDER

Waarom Hulp aan Huis?

Hulp aan Huis – Intensieve Ambulante Gezinsbehandeling

Hulp aan Huis wordt ingezet bij opvoedingsproblemen in gezinnen met één of meerdere gezinsleden met een (licht) verstandelijke beperking. Het kan hierbij gaan om zowel de ouders en/of de kinderen. Het gezin staat open voor veranderingen en kan leren deze zelfstandig en blijvend toe te passen.

Hulp aan Huis werkt met verschillende methodieken. Ouders leren, vanuit hun eigen motivatie, hun eigen kracht terug te vinden in de opvoeding waardoor zij de regie weer kunnen nemen in het gezin. De sterke punten van de verschillende gezinsleden worden zichtbaar gemaakt en verder ontwikkeld. Uitgangspunt is dat het gehele gezinssysteem hierbij wordt betrokken. Ook wordt er aandacht besteed aan het netwerk van het gezin en het eventueel uitbreiden daarvan. Ouders gaan zich door dit alles weer sterker voelen. De gezinsbehandeling richt zich op het anders met elkaar leren omgaan. Duidelijk zijn over wat er aan de hand is, gevoelens en behoeften uitspreken. De gezinshulpverlener en de gezinsleden praten daar over, maar ook oefeningen horen erbij. Hierdoor krijgt het gezin weer grip op de situatie.

Hulp aan Huis is een afgebakend traject van gemiddeld 6 maanden. Samen met het gezin worden er doelen opgesteld waar op een systematische manier aan gewerkt wordt. Hulp aan Huis werkt nauw samen met Ondersteuning aan Huis (praktische ondersteuning).

Er kunnen verschillende varianten geboden worden:

IOG (intensieve variant van 2 x 2 uur huisbezoeken per week).
IOG Baby (intensieve variant gericht op gezinnen met baby’s),
LOG (langdurige variant met gemiddeld een huisbezoek van 2 uur in de 1 a 2 weken)
Videobegeleiding
Consultatie
Maatwerk om alle gezinnen een passend aanbod te kunnen bieden

Hulp aan Huis heeft als uitgangspunt dat gezinnen weer op eigen kracht verder kunnen en minder afhankelijk zijn van hulpverlening. Mocht er na inzet van Hulp aan Huis nog langdurige ondersteuning nodig zijn dan kan Hulp aan Huis doorverwijzen naar Ondersteuning aan Huis of een andere passende hulpvorm.

De behandeling is multidisciplinair, hetgeen betekent dat er een gedragskundige betrokken is bij het team. Voor inzet van Hulp aan Huis is een beschikking jeugdwet behandeling vanuit de gemeente nodig of er kan via het CIZ een behandelindicatie aangevraagd worden.

Meer informatie over
Hulp aan Huis,
bezoek de website
HulpaanHuis.nl

TERUG

Even voorstellen

Ik ben Sandra Abbink. Sinds 2003 werk ik bij De Twentse Zorgcentra. Sinds 2013 ben ik werkzaam als zorgbemiddelaar/trajectbegeleider bij De Twentse Zorgcentra.

Samen met mijn collega’s Erik Olde Rikkert en Desiree van der Woning ben ik verantwoordelijk voor de intake, begeleiding en matching van nieuwe klanten voor de woon- en dagbestedingslocaties van De Twentse Zorgcentra. Ook doorplaatsingen worden door ons begeleid. Door samen met de potentiële klant en de andere betrokkenen de zorg- en ondersteuningsvraag te verduidelijken, kan het zorgaanbod zo goed mogelijk afgestemd worden op de vraag van individuele klanten en hun verwanten. Daarnaast zorgen we voor de bekendheid van het complete zorgaanbod van De Twentse Zorgcentra in de regio,

door het individueel en groepsgericht geven van voorlichting en verstrekken van informatie.

Dankzij deze fantastisch leuke baan, leer ik veel mensen kennen. Elke week maak ik bijzondere ontmoetingen mee, waarin ik hoop dat wij als organisatie iets kunnen en mogen toevoegen aan het verbeteren of veranderen van iemands huidige situatie. Er worden vragen gesteld over vervoer, dagbesteding, logeren, wonen en vele andere zaken. Natuurlijk heb ik niet overal antwoord op, maar gelukkig zijn er binnen De Twentse Zorgcentra zoveel collega’s waar ik terecht kan met vragen. Ook daarin ontmoet ik elke week weer nieuwe mensen en verbaas ik mij telkens weer over de hoeveelheid kennis, kunde en vooral enthousiasme dat er is!

In deze columns mag ik enkele van deze ervaringen met jullie delen. Ik hoop dat ze met net zoveel plezier gelezen worden, dan dat ik ze mag meemaken en opschrijven.
TERUG