Als ik toch wat spullen had laten slingeren, reageerde Merel direct. Ze was dan een tijd gefixeerd op dat wat anders was in huis. Ze bleef daar in ‘hangen’ totdat alles weer verwerkt en besproken was. Dat nam veel tijd in beslag en daarom keek ik elke dag voor ze uit de bus stapte, automatisch om me heen of alles op orde was. Dat zijn de kleine veranderingen.
In ons leven veranderen dingen voortdurend. Dat wil je ook. Je wilt dat je kind zich ontwikkelt. Ontwikkelen is veranderen. Leven is veranderen. Soms zou je de tijd stil willen laten staan. Om dat mooie moment vast te leggen. Of om herinneringen voor altijd te willen koesteren.
Veranderen kan vervelend zijn, maar ook uitdagingen bieden in het leven. Ook in het leven van een verstandelijk gehandicapt kind.
Merel heeft vele scholen bezocht, nog meer juffen gehad. Nu zijn er al vele begeleiders op haar woonlocatie geweest die de revue hebben gepasseerd. Iedere keer weer wennen maar ook leren. Want van ieder ander persoon leer je weer wat. Ook als moeder. Elk persoon in het leven van je kind geeft je weer iets mee. Misschien in negatieve zin maar ook dat is leren. Wennen is leren. Veranderen is wennen.
Als ouder betrap ik me erop dat ik eigenlijk niets wil laten veranderen in het leven van Merel. Waar ze nu woont, zou voor eeuwig moeten zijn. De persoonlijk begeleider die er nu is, moet gewoon blijven. De dagbesteding die ze nu doet, is vanzelfsprekend tot ze zo oud is dat ze niet meer kan werken.
Zo zou ik haar toekomst het liefste zien. Haar omgeving.
Kon ik maar net als vroeger stiekem dingen voor haar opruimen en ordenen. Veranderingen vóór zijn, zodat het niet te moeilijk wordt voor haar. Behoeden en beschermen, want ik weet wat het beste is voor mijn kind.
Terwijl ik dit stukje schrijf, denk ik aan de verscheidene keren dat ik verhuisd ben, de nieuwe contacten die ik heb moeten opbouwen. Hoe vaak ik van baan en collega’s ben veranderd. Het was wennen maar ik had altijd het gevoel uiteindelijk weer beter af te zijn.
Anneke Doornbos (54) heeft een 25-jarige dochter met een verstandelijke beperking. Merel* werkt bij dagactiviteitencentrum de Leemhorst in Almelo en woont begeleid in Vriezenveen. Anneke vertelt ieder kwartaal over haar ervaringen.
*gefingeerde naam
Mijn naam is Anneke Doornbos, ik ben 54 jaar. Oorspronkelijk kom ik uit Groningen, maar ik woon al 15 jaar in Wierden. Ik heb ongeveer 10 jaar als leerkracht speciaal onderwijs gewerkt in Almelo. Daarna ben ik overgestapt naar de zorg. Sinds enkele jaren werk ik met veel plezier als ambulant begeleider voor mensen met een verstandelijke beperking.
Mijn beide kinderen zijn kort na elkaar geboren en hebben nu de leeftijd van 25 en 24 jaar. Mijn dochter kwam als eerste kind in ons gezin. Zij werd te vroeg geboren en bleek een ontwikkelingsachterstand te hebben. Onze zoon heeft een lichamelijke beperking. Beiden hebben veel meegemaakt, maar ze hebben zich ontplooid tot prachtige, volwassen jongelui. Zij wonen zelfstandig. Mijn zoon studeert en woont in Enschede. Mijn dochter werkt in Almelo en woont begeleid in Vriezenveen.
Nu onze kinderen uit huis zijn, is er voor mij een nieuwe fase aangebroken. Mijn vrije tijd besteed ik graag aan zingen in een koor, schilderen, tuinieren, fietsen, zwemmen en schrijven.